In het voorjaar heeft een van mijn beste vrienden op 41-jarige leeftijd zijn strijd tegen een hersentumor moeten opgeven. Een maand eerder heeft ook een andere dierbare vriendin haar man verloren aan dezelfde ziekte. Beide bikkels hebben keihard gevochten maar helaas konden ze niet winnen.

Van heel dichtbij heb ik ervaren hoe belangrijk het is voor een gezin met een ongeneeslijk zieke ouder om onvergetelijke herinneringen te maken. Ze zijn van onschatbare waarde. Even een dag het ziek zijn “vergeten” en onbezorgd genieten van elkaar.

Daarom ga ik rennen, zo hard als ik kan, voor Stichting Tutu. Zodat zij voor zoveel mogelijk gezinnen prachtige herinneringen kunnen creëren.